colloco

colloco
col-lŏco ( conl- ), āvi, ātum, 1, v. a., to place together, to arrange, to station, lay, put, place, set, set up, erect, etc., a thing (or person ) somewhere (class. in prose and poetry; cf.: statuo, pono, sisto).
I.
Lit.
A.
In gen.; constr. usu. with in and abl. (cf. Ramsh. Gr. p. 467 sq.; Zumpt, Gr. § 489); more rarely with in and acc.; also with other prepositions, or absol.
(α).
With in and abl.:

istam conloca cruminam in collo plane,

Plaut. As. 3, 3, 67:

in rostris collocati,

Cic. Sest. 38, 83:

aliquem in cubili,

id. Tusc. 2, 17, 39:

in navi,

id. Planc. 41, 97:

in custodiā,

id. Phil. 7, 7, 19; id. Par. 3, 2, 25:

in solitudine,

id. Lael. 23, 87:

uno quidque in loco,

id. de Or. 1, 35, 163:

Herculem in concilio caelestium,

id. Off. 3, 5, 25:

legiones in cervicibus nostris,

id. Fam. 12, 23, 2; id. Agr. 2, 27, 74:

legionem in eis locis hiemandi causā,

Caes. B. G. 3, 1; cf.:

exercitum in hibernis,

id. ib. 3, 29 fin.:

me in gremio Veneris,

Cat. 66, 56:

pedem grabati In collo sibi,

id. 10, 23:

insidias bipertito in silvis,

Caes. B. G. 5, 32:

quas (copias) in convalle in insidiis,

id. ib. 3, 20:

juvenem in latebris,

Verg. G. 4, 424 al.:

tabulas bene pictas in bono lumine,

Cic. Brut. 75, 261; id. Pis. 25, 61:

supremo In monte saxum,

Hor. Epod. 17, 68:

corpus in vestibulo,

Suet. Aug. 100; Cat. 10, 23:

praesidia in litore,

Nep. Hann. 11, 4.—With locat. proper names;

of towns: classem Miseni et alteram Ravennae,

Suet. Aug. 49:

singulas cohortes, Puteolis et Ostiae,

id. Claud. 25:

se Athenis collocavit,

established himself, settled there, Cic. Fin. 5, 2, 4.—So also with adv. of place:

occupato oppido, ibi praesidium collocavit,

Caes. B. G. 1, 38; 7, 9:

ubi iste castra collocarat,

Cic. Verr. 2, 5, 37, § 96. —
(β).
With in and acc.:

in tabernam vasa et servos,

Plaut. Men. 5, 6, 27:

me in arborem,

id. Aul. 4, 8, 6:

eam in lectum,

Ter. Eun. 3, 5, 45 (ipsum verbum collocant proprium est, et ascribitur pronubis, Don.):

exercitum in provinciam hiemandi gratia,

Sall. J. 61, 2; cf.

supra,

Caes. B. G. 3, 1, and 3, 29; cf. also id. ib. 1, 18, B. 1. infra:

maxilla ubi in suam sedem collocata est,

Cels. 8, 7.—
(γ).
With simple abl.:

oculos pennis,

Ov. M. 1, 723.—
(δ).
With other prepositions (freq. in Suet.): comites apud ceteros hospites, to lodge, quarter, Cic. Verr. [p. 368] 2, 1, 24, §

63: ut ante suum fundum Miloni insidias conlocaret,

to lay an ambush for, id. Mil. 10, 27:

cohortis legionarias quattuor advorsum pedites hostium,

Sall. J. 51, 3:

legiones propius Armeniam,

Tac. A. 13, 7; cf.:

ipse propior montem suos conlocat,

Sall. J. 49, 1:

obsides super se,

Suet. Aug. 43:

singulas infra se,

id. Calig. 24:

juxta se,

id. Ner. 13:

circa se,

id. Tit. 9, consulares super pulpitum, id. Calig. 54:

lecticam pro tribunali,

id. Aug. 33.—
(ε).
Absol.: sine tumultu praesidiis conlocatis: Sall. C. 45, 2; cf. Caes. B. G. 3, 4; 4, 33:

tabulis et signis propalam collocatis,

Cic. de Or. 1, 35, 161:

columnas neque rectas, neque e regione,

id. Q. Fr. 3, 1, 1, § 2:

lecticae collocabantur,

id. Phil. 5, 6, 18:

signum Jovis,

id. Cat. 3, 9, 21:

sedes ac domicilium,

id. Verr. 2, 2, 3, § 6:

postquam impedimenta collocata animadvertit,

Liv. 44, 37, 1 (cf.:

constituere impedimenta,

id. 44, 36, 6 ):

chlamydem, ut pendeat apte,

Ov. M. 2, 734:

collocat hasta sues,

lays prostrate, kills, Mart. 5, 65, 10:

reliqua signa in subsidio (i. e. ad subsidium) artius conlocat,

Sall. C. 59, 2; so,

ceterum exercitum in subsidiis,

id. ib. § 5 Kritz N. cr.:

vos, bonae feminae, collocate puellulam (cf. B. 1. infra),

Cat. 61, 184.—
B.
Esp.
1.
To give in marriage:

filiam alicui,

Tac. Agr. 9 fin.; cf. Suet. Claud. 27; so Cic. Brut. 26, 98; Nep. Att. 19, 4; Suet. Caes. 21; id. Aug. 64; id. Calig. 24; id. Dom. 22 al.:

matrem homini nobilissimo,

Caes. B. G. 1, 18:

aliquam in matrimonium,

Cic. Div. 1, 46, 104;

together with in matrimonio,

Dig. 36, 1, 77:

eam in se dignam condicionem,

Plaut. Trin. 1, 2, 122:

sororem ex matre et propinquas suas nuptum in alias civitates,

Caes. B. G. 1, 18; so,

nuptum,

Plaut. Trin. 3, 3, 7; Col. 4, 3, 6; Dig. 3, 2, 11.—Less freq. absol.:

virginem,

Nep. Epam. 3, 5:

filiam alicujus,

id. Arist. 3, 3; cf.:

in collocandā filiā,

Tac. A. 4, 39:

collocantis filiam,

Just. 9, 6, 2.—
2.
Collocare pecuniam, dotem, faenus, etc., a mercantile t. t., to give, lay out, invest, advance, place money, a dowry, wealth, etc.:

rem herilem,

Plaut. Men. 5, 6, 2:

in eā provinciā pecunias magnas collocatas habent,

Cic. Imp. Pomp. 7, 18; cf.:

pecunias in emptiones praediorum,

Dig. 17, 1, 2:

pecunias graviore faenore,

Suet. Aug. 39:

curavit, ut in eo fundo dos collocaretur,

Cic. Caecin. 4, 11:

nusquam posse eam (pecuniam) melius conlocari,

id. ib. 5, 15:

duas patrimonii partes in solo,

Suet. Tib. 48; cf.:

duas faenoris partes in agris,

Tac. A. 6, 17:

pecuniam idoneis nominibus,

Dig. 35, 2, 88.— Hence,
b.
In gen., to employ, invest money in some way:

patrimonium suum non effudit: in rei publicae salute collocavit,

Cic. Phil. 3, 2, 3:

miliens sestertium eā munificentiā collocatum,

Tac. A. 6, 45.—
3.
(Like the Gr. protithenai.) To lay out a dead body in state in the vestibulum:

aliquem sancte ac reverenter in hortis Domitiis,

Capitol. Anton. p. 5; v. Casaub. ad h. l.—
II.
Trop. (in good prose; most freq. in Cic. and Quint.).
A.
In gen., acc. to I. A., to place, set, station, dispose of, occupy, employ, put.
(α).
With in and abl.:

illum multa in pectore suo conlocare oportet,

Plaut. Pers. 1, 1, 8:

res est videnda in tuto ut conlocetur,

Ter. Heaut. 4, 3, 11; 4, 3, 17:

ut totos se in optimo vitae statu exquirendo collocarent,

employed, occupied themselves, Cic. Tusc. 5, 1, 2; cf.:

totum se in cognitione et scientiā,

id. Off. 1, 44, 158:

sese palam in meretriciā vitā,

id. Cael. 20, 49:

philosophiam in urbibus,

id. Tusc. 5, 4, 10:

in animis ego vestris omnes triumphos meos condi et collocari volo,

to be placed, deposited, id. Cat. 3, 11, 26:

omne suum studium in doctrinā ac sapientiā,

to apply, employ, id. Q. Fr. 1, 1, 10, § 29:

spem in incerto reliqui temporis eventu,

id. Quint. 26, 83:

adulescentiam suam in amore et voluptatibus,

to employ, spend, id. Cael. 17, 39:

bonas horas male,

Mart. 1, 113, 3:

omnium longitudinum et brevitatum in sonis judicium ipsa natura in auribus nostris collocavit,

placed, Cic. Or. 51, 173:

in conspectu,

Quint. 7, 1, 4:

famam in tuto,

id. 12, 11, 7. —
(β).
With in and acc.:

in otium se,

Plaut. Merc. 3, 2, 10:

homines quattuor In soporem,

to put into the sleep of death, id. Am. 1, 1, 148.—
(γ).
With simple abl.:

et propriis verbis et ordine collocatis,

Quint. 9, 1, 7:

ordine collocati sensus,

id. 7, 10, 16. —
(δ).
With other prepositions: est et in nominibus ex diverso collocatis sua gratia, Quint. 9, 3, 86.—
(ε).
Absol., to set in order, arrange, etc.:

rem militarem,

Cic. Fam. 2, 13, 3:

aedilitas recte collocata,

id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

tuā nobis auctoritate opus est ad collocandum aliquem civitatis statum,

id. Ep. ad Brut. 1, 15, 12:

vix ut iis rebus, quas constituissent, conlocandis atque administrandis tempus daretur,

Caes. B. G. 3, 4: omnibus rebus confectis et collocatis, Auct. B. Alex. 33 fin. —In rhet.: verba collocata, i. e. in their relative positions (opp. simplicia), Cic. Or. 24, 80 sq.:

ut apte collocentur (verba),

Quint. 8, prooem. § 26; cf. id. § 31; 10, 2, 13; 8, 1, 1; 10. 1, 4;

9, 4, 1 al. —Rare: de cujus moderatione... in prioribus libris satis collocavi (= scripsi, dixi),

have brought forward, put forth, Tac. A. 6, 27 fin.
B.
Acc. to I. B. 2.: quamobrem melius apud bonos quam apud fortunatos beneficium collocari puto, to put or place, as at interest, Cic. Off. 2, 20, 70; id. Verr. 2, 5, 22, § 56:

bene,

id. Fam. 13, 28, 3; cf.:

ut pecuniae non quaerendae solum ratio est, verum etiam conlocandae... sic gloria et quaerenda et conlocanda ratione est,

id. Off. 2, 12, 42.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • Passauer Marienbild in Warschau — Passauer Marienbild in Warschau …   Deutsch Wikipedia

  • THRONUS — Colosl. c. 1. v. 16. ὲίτε θρόνοι ἔτε ἀρχαὶ, ἐίτε κυριότητες, ἐίτε ἐξουσίαι, sive throni, sive principatus, sive dominia, sive potestates. nomen Angelorum, quod nonnulli cum reliquis tribus idem valere volunt, indigitarique hôc pactô, Angelos esse …   Hofmann J. Lexicon universale

  • antitesi — an·tì·te·si s.f.inv. 1. CO contrasto, contrapposizione: le sue azioni sono in antitesi con le tue affermazioni Sinonimi: antinomia, contrapposizione, opposizione. 2. TS ret. figura retorica consistente nella contrapposizione, spec. simmetrica, di …   Dizionario italiano

  • astato — 1a·stà·to agg., s.m. 1. agg. LE armato di asta, di lancia: i suoi Circassi astati (Tasso) | s.m. TS stor. soldato armato di asta che nell esercito romano formava la seconda linea 2. agg. TS bot. di foglia, che presenta alla base lobi acuti e… …   Dizionario italiano

  • catastasi — ca·tà·sta·si s.f.inv. 1. TS lett. nella tragedia classica, azione scenica che si svolge in preparazione della catastrofe finale 2. TS ret. nella retorica classica, parte dell orazione in cui si esponevano i fatti 3. TS fon. fase preparatoria dell …   Dizionario italiano

  • catasterismo — ca·ta·ste·rì·smo s.m. TS mitol. assunzione in cielo e trasformazione in astri di uomini, animali od oggetti {{line}} {{/line}} DATA: 1956. ETIMO: dal gr. katasterismós studio delle costellazioni , der. di katasterízō colloco tra gli astri , comp …   Dizionario italiano

  • collocare — col·lo·cà·re v.tr. (io còlloco) AU 1. porre, situare in un posto preciso: collocare un mobile in una stanza Sinonimi: adattare, disporre, mettere, piazzare, sistemare, situare. 2. fig., inquadrare in un preciso ambito cronologico, storico,… …   Dizionario italiano

  • collocarsi — col·lo·càr·si v.pronom.intr. (io mi còlloco) CO 1a. mettersi in una determinata posizione Sinonimi: disporsi. 1b. fig., situarsi, inserirsi in un determinato contesto storico, cronologico, culturale e sim.: la narrazione si colloca in un diverso… …   Dizionario italiano

  • desto — dé·sto p.pass., agg. 1. p.pass. OB → destare, destarsi 2. agg. CO che non dorme, sveglio; sogno o son desto?, per esprimere stupore e incredulità | LE fig., acuto, vivace, pronto: a guardia i veloci e desti sensi | collocò nella testa il Fabro… …   Dizionario italiano

  • epitema — 1e·pì·te·ma s.m. OB TS med. applicazione locale di cataplasmi o polveri {{line}} {{/line}} VARIANTI: epittima. DATA: 1623. ETIMO: dal lat. tardo epithĕma s.nt., dal gr. epíthema propr. ciò che sta sopra , comp. di epi sopra e títhēmi pongo,… …   Dizionario italiano

  • metastasi — me·tà·sta·si s.f.inv. 1. TS med. in un organismo, riproduzione a distanza, per migrazione, di agenti infettivi o cellule tumorali provenienti da un focolaio principale 2. TS fon. fase finale dell articolazione di una consonante occlusiva Sinonimi …   Dizionario italiano

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”